W przypadku zgromadzenia się ludzi ze szczególnej okazji często zachodzi konieczność wygłoszenia mowy przemówienia. Zwykle stosuje się dwie formy takiej wypowiedzi – może być ono oficjalne, lub nieformalne.
W przypadku przemówienia okolicznościowego nieformalnego zwykle nie ma potrzeby spisywania sobie wszystkich myśli, które mają być opowiedziane. Na przyjęciu lub uroczystości rodzinnej nadmiar patosu może zostać odebrany jako śmieszny, dlatego znacznie lepiej jest napisać sobie jedynie najważniejsze rzeczy, za które pragniemy podziękować w naszym przemówieniu i osoby, którym należy się szczególna wdzięczność.
Przemówienie znacznie zyska na wartości, jeśli zwrócisz się w nim bezpośrednio do osoby, do której kierujesz swoją wypowiedź. Odbiorcą jest zwykle jego rodzina, współpracownicy lub koledzy, dlatego możesz też opowiedzieć jakąś prywatną historię, która dotyczy danej osoby. Nie staraj się napisać długiego przemówienia, gdyż prowadzi to do odwrotnego efektu, niż zamierzony i nuży słuchaczy.
Przemówienia okolicznościowe formalne
Gdy piszesz przemówienie formalne, musisz zwrócić więcej uwagi na styl i na fakty, na które będziesz się powoływać. Uważaj, by nie urazić nikogo z obecnych osób, a także być dobrze wspomnieć o tych osobach, które nie przybyły na spotkanie.
Przemówienie zwykle zaczynamy od podziękowania zgromadzonym za przybycie, a następnie opowiadamy, z jakiego powodu doszło do spotkania.
Następnie warto przytoczyć kilka faktów na temat zaistniałych okoliczności, najlepiej w formie opowieści.
Bardzo dużo zależy od tego, jakie są okoliczności. W przypadku rocznicy sprawowania jakiegoś urzędu przez osobistość, skupiamy się głównie na osobie. Gdy przemówienie jest z okazji odsłonięcia pomnika, należy zwrócić uwagę na to, czyją pamięć on upamiętnia i przybliżyć zgromadzonym osobom, dlatego zdecydowano się na upamiętnienie.
Nie zapominaj o tym, by wspomnieć powód wygłaszania przemówienia. Może Ci się wydawać, że wszyscy go znają, ale i tak jego przytoczenie to najlepsze rozwiązanie na ciekawe przemówienie. Jeśli dana osoba jest dla Ciebie bardzo ważna lub znasz (lub znałeś, jeśli mowa o kimś, kogo nie ma wśród żywych), przemówienie może być nacechowane emocjonalnie.
Ważną zasadą jest to, by nie nadużywać cierpliwości słuchaczy i nie przedłużać przemówienia. Można łatwo zauważyć, że ludzie słuchają uważniej krótkich przemówień, natomiast w przypadku długich, mogą się nudzić. Dotyczy to zarówno przemówień formalnych, jak i nieformalnych.
